CLB Nieuws juli / augustus 2022

Externe Preventie Hoe stelt de arts de diagnose? De diagnose wordt vaak op klinische gronden gesteld. Op basis van de lokalisatie en de aard van de jeukklachten, van de karakteristieke letsels en soms op basis van het voorkomen van de symptomen bij meerdere leden van een gezin of een gemeenschap zal men tot de diagnose schurft komen. Om een zekerheidsdiagnose te kunnen stellen is microscopisch onderzoek of onderzoek door de dermatoloog nodig. Deze laatste zal met een speciaal toestelletje (een dermatoscoop) de schurftmijt in beeld proberen te krijgen. Door huidschilfers te nemen ter hoogte van de letsels zal de schuldige (mijt en/ of eieren) ook onder de microscoop kunnen ontdekt worden. Als het een besmetting in een gezin betreft, dan kan men genoegen nemen met een diagnose op basis van de klachten en het uitzicht van de letsels. Gaat het over een infectie in een grotere collectiviteit (rust- en verzorgingstehuis, gevangenis, vluchtelingencentrum …) dan wordt best beroep gedaan op een dermatoloog om de diagnose met zekerheid te stellen. Dit is enerzijds belangrijk om de juiste aangifte te doen, maar anderzijds ook om onnodige onrust en onnodige behandelingen te vermijden in het geval het niet om schurft zou gaan. Behandeling: wie, hoe en wanneer ? Het staat geschreven en gedrukt, u moet krabben waar het j(e)ukt. Dat u moet krabben waar het jeukt, is een waarheid als een koe. Jammer genoeg zal het bij schurft niet veel soelaas bieden. De ziekte heeft een slechte naam ondanks het feit dat er een relatief eenvoudige en efficiënte therapie bestaat. De behandeling kan opgesplitst worden in een medicamenteus en een hygiënisch deel. Het eerste moet de patiënt genezen van zijn besmetting, het tweede moet ervoor zorgen dat de besmetting niet (meer) kan overgaan op anderen of terug op de patiënt zelf. De hygiënische maatregelen concentreren zich voornamelijk op de plaatsen waar de schurftmijt zich kan bevinden: • Beddengoed en alle kleren die de patiënt de laatste drie dagen gedragen heeft, worden best gewassen op minimum 60 °C • Kleren die niet op hogere temperaturen mogen gewassen worden, knuffels, schoenen, pantoffels … stopt men best in een dichtgeknoopte plastieken zak. Men laat de spullen daar minimaal 3 dagen inzitten (op kamertemperatuur te bewaren). • Bij uitgebreide en ook bij recidiverende schurft kan het stofzuigen van stoffen zetels en tapijten een bijkomende veiligheid bieden. Bij ‘normale’ schurft is dit niet echt nodig. • Wanneer er op de matras geen hoeslaken lag, dan wordt deze matras best een drietal dagen gelucht op kamertemperatuur. Nadien wordt de matras gestofzuigd. De medicinale behandeling van een schurftpatiënt kan d.m.v. tabletten met ivermectine of door het insmeren van het ganse lichaam met een crème op basis van permethrine. Momenteel wordt nog meestal de lokale behandeling (zalf) gebruikt. Bij Scabiës Norvegica worden crème en pillen gecombineerd. Bij de aanpak van scabiës of schurft is het belangrijk iedereen die eventueel besmet is te behandelen, en niet alleen de patiënt die de symptomen vertoont. • Vóór het insmeren worden de nagels kortgeknipt en gereinigd. Alle juwelen, horloges e.d. worden uitgedaan. • Het gehele lichaam moet ingesmeerd worden; van aan de kaakrand tot onder de voetzolen. Speciale aandacht gaat naar de ruimte tussen de vingers en onder nagels. • Omdat men meestal zelf niet alle delen van het lichaam kan bereiken (rug) heeft men de hulp van een tweede persoon nodig. • Eens volledig ingesmeerd, laat men het product minimaal 12 uur ter plaatse zitten (als men zijn handen moet wassen, telkens terug insmeren). • Na een toiletbezoek de schaamstreek en de bilplooien terug insmeren. 23